هر تیم تلاش می‌کند تا توپ را وارد دروازه حریف کند، در پایان تیمی که تعداد گل بیشتری به ثمر رسانده است برنده خواهد بود.
این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا قرن‌ها بازی می‌شده‌است، چه به منظور تفریح و چه به شکل مسابقه. نهاد نمایندگی کننده این ورزش کمیته کانوپولو فدراسیون بین‌المللی قایقرانی است که هر دو سال مسابقات جهانی این رشته را برگزار می‌کند.
کانوپولو ترکیبی از واترپولو و قایقرانی است، از نظر تاکتیکی به بسکتبال و واترپولو شباهت دارد. ورزشکاران این رشته باید مهارت زیادی در قایقرانی و کنترل قایق داشته و از سرعت عمل و قدرت بدنی بالایی (به ویژه دست‌ها) برخوردار باشند.
از توپ واترپولو برای مسابقه استفاده می‌شود و هر بازیکنی تنها تا ۵ ثانیه پس از تصاحب توپ حق مالکیت آن را دارد. دریبل زدن با انداختن توپ به سمتی دیگر و پشت سر گذاشتن بازیکن مدافع انجام می‌شود.
تکل بازیکن صاحب توپ با تنه زدن به شانه‌ها و پشت او انجام می‌شود. داور برای جریمه شخصی بازیکنان خطا کار از سه کارت سبز، زرد و سرخ استفاده می‌کند.
تعداد تعویض‌ها محدودیتی ندارد و اطلاع داور نیز لازم نیست، اما باید ابتدا بازیکن تعویض شده از محوطه خارج شود، سپس یار جایگزین وارد بازی شود.
محوطه بازی ۳۵ در ۲۳ متر مساحت دارد و محدوده آن معمولا به وسیله طناب‌های معلق مشخص می‌شود (مانند مسابقات شنا). هر مسابقه دو داور دارد که هر کدام یک نیمه را کنترل می‌کنند و دو خط نگهدار هم دروازه را زیر نظر دارند.
دروازه ۱ متر عرض و یک و نیم متر طول دارد و در ارتفاع دو متری معلق است. دروازه‌بان با نگهداشتن پاروی خود به شکل عمودی از دروازه دفاع می‌کند.
زمان بازی دو نیمه ۱۰ دقیقه‌ای است و هر نیمه همانند واترپولو با قرار گرفتن همه بازیکنان رو به روی دروازه خودی و انداختن توپ به مرکز زمین توسط داور آغاز می‌شود.
